Tag Archives: आशांक उपाध्याय – Ashank Upadhyay

~आशांक उपाध्याय~ नदेखिने नियति बिनासित्ती नाटकीय पिरती बिनासित्ती बेमौसम मै बाढी पहिरोको उपहार प्रकृति बिनासित्ती

~आशांक उपाध्याय~ बग्ने खोला छेकेर हुन्न रैछ भित्री घाउ सेकेर हुन्न रैछ प्रित गास्न जानिन भन्योअरे

~आशांक उपाध्याय~ मुटु भरि बेदनाले खाली ठाउँ राखेनछ सबै तिर उस्तै उस्तै मेरो गाउँ राखेनछ भेट्ने जति तर्किएर टाढा टाढा जान खोजे ब्याज हरु मात्रै देखें कालले साउँ राखेनछ

~आशांक उपाध्याय~ तिमीसंगै मेरा सबै खुशीहरु सती गए हास्न खोज्ने ओठको पनि न्याउली कै गती भए किन मलाई यसो गर्यौ सोध्न पनि नसकिने संगै जिउने कसम खाएँ पराइ तिम्रा पति भए

~आशांक उपाध्याय~ माया कुनै जेल हैन खुट्टा बाध्ने नेल हैन यो त एउटा यथार्थ हो केहि क्षणको खेल हैन

~आशांक उपाध्याय~ चाहनाको मास अनि, पिरतीको दिन थियो || तिमीलाई भेटें जब, चन्द्र शीत हिन थियो || गगनका तारा सबै, तिम्रो रुप भरि खुल्थे, सुवासिलो सुन्दरता, साह्रै नै ल’च्छिन थियो ||

~आशांक उपाध्याय~ यसपाली पनि आएन भनी नरुनु तिहारमा, जुरेन दिदी तिहारको टिका यसपाली निधारमा ! परदेशको ठाऊँ सकिन आउन बुझाउनु त्यो मन, मिलेछ भने ल्याऔला ख़ुशी अर्कोसाल मुहारमा !

~आशांक उपाध्याय~ आज तिम्ले मेटी दियौ मित्रताका नाताहरू छाड़ी गयौ मुटुभित्र नमेटिने खाटाहरु भनेकाथ्यौ नाता हाम्रो अमरताको नमूना हो यस्तै यस्तै कुरा भित्र लुकाएछौ टाटाहरु

~आशांक उपाध्याय~ नहिडेको गोरेटोमा हिडूं हिडूं लाग्यो आज किन नयाँ कुरा छेंडूं छेडूं लाग्यो तिमीलाई देखे देखि भोक अनि निन्द्रा छैन तिम्रै साथ तिम्रै छाँया बनू बनू लाग्यो

~आशांक उपाध्याय~ रुंदा आँशु झर्न छोड्यो हाँस्न बिर्सिएछु टुक्रै टुक्रा भएको मन टास्न बिर्सिएछु झरी पर्ने नहुने भो मन त्यसै अमिलिन्छ मनमा छ उसको तस्विर मास्न बिर्सिएछु

~आशांक उपाध्याय~ लौन बुवा मेरो उमेर पुगीसक्यो, बिहे गर्ने !! यसपालिको लगन पनि छुटीसक्यो, बिहे गर्ने !! आमा संग दुख पोखें तेरै बाउलाई भन भनिन, चाहिने समान तुल्याएर जुटीसक्यो, बिहे गर्ने !!

~आशांक उपाध्याय~ छचल्किएको बैंशलाई जोगाईराख्न गाह्रो हुन्छ तिम्रो मेरो सम्बन्धलाई बचाईराख्न गाह्रो हुन्छ कति बाधा व्यवधानलाई गुजारेर आएका छौं भविष्यमा अझै बाधा हटाईराख्न गाह्रो हुन्छ

~आशांक उपाध्याय~ एकान्तको अन्धकारमा आयौ तिमी रात सुन्दरी ! मुस्काउदै आयौ तिमी हल्ल्यो मनको पात, सुन्दरी ! मुस्काउदै आयौ अनि मेरै छेउमा बसी थुचुक्क ! हात मेरो समाएर थाल्यौ मार्न बात, सुन्दरी !

~आशांक उपाध्याय~ बगैंचामा फूल थरीथरी जीन्दगीका भूल थरीथरी हर्ष, विस्मात अर्थ्याउने आँशु उस्तै मूल थरीथरी

~आशांक उपाध्याय~ हिड्दा हिड्दै माया बस्यो थाहै भएन सुटुक्क नै यो मन उड्यो थाहै भएन तिम्लाई कहिले भेटें अनि मेरो मन भुल्यो कहिले हाम्रो आँखा जुध्यो थाहै भएन

~आशांक उपाध्याय~ अचानक समयले नयाँ मोड़ लिए जस्तो शिशिरमा पनी बशंती बहार आए जस्तो चित्त दुख्दा कता कता हांसू हांसू लाग्ने आशुं भित्र सुटुक्क मुस्कान उम्रे जस्तो

~आशांक उपाध्याय~ नलेखी बस्न खोज्दा के लेखियो जिन्दगी यो बलेसी बग्न खोज्दा समेटियो जिन्दगी यो हुँदैथें भावहीन झर्न खोज्यो आँशु किन ? परेली खस्न खोज्दा अँचेटियो जिन्दगी यो

~आशांक उपाध्याय~ नप्यूने बाचा खाएर पनी किन मैले पिएँ आज ! हाँसी खुसी बाच्ने कसम तोडी किन रोएँ आज !! सधैं हिड्ने गल्ली पनी उराठ उराठ लाग्न लाग्यो, किन अनी कसको नामले यस्तो उदास भएँ आज !!