Tag Archives: अमर त्यागी – Amar Tyagi

~अमर त्यागी~ बिरानो शहरमा बन्धक छन् जीवनका सुखचयन मेरा वर्षा ऋतुको जलकुण्डझैं छचल्किरहन्छन् यी नयन मेरा । परिस्थिति र प्रकृतिनै वेदना र आनन्दका अनन्त स्रोत हुन् वाह ! काँढैकाँढाले बनेका छन् फूलहरूका यी शयन मेरा ।। स्वयंको सुख नमेटेसम्म अरूको … Continue reading →

~अमर त्यागी~ धुकधुकी हो राष्ट्रियता हृदय हो देश मेरो शरीर हो सम्प्रभुता संस्कृति हो भेष मेरो । पुर्खाको पसीना र शहीदको रगतले सिंचेको यो मृत्तिकामै रम्नसकूँ जिन्दगानी शेष मेरो ।। ढुंगालाई देवता बनाउँछन् र आफूलाई ढुंगा बनाउँछन् मान्छे निर्धाको बली … Continue reading →

~अमर त्यागी~ देशमा चर्केको द्वन्द्वको फाइदा उठाउँदै उनी द्वन्द्वपीडितको रूपमा शरणार्थी भएर सपनाको देशतिर बसाईँ गए। जीवनका सम्पूर्ण श्रम,सीप र ऊर्जा उतै खर्च गरे।अहिले वृध्द र अशक्त अवस्थामा आफ्नै देशमा शरणार्थी

~अमर त्यागी~ -अस्तिसम्म उसको जागिर थियो र ऊ मसँग टाढिएर हिँड्थ्यो। -हिजो ऊ भ्रष्टाचारमा पर्यो र उसको जागिर गयो। -आज उसले मसँग मित्रता गाँसेको छ र जागिर मिलाइदिन आग्रह गर्दैछ।

~अमर त्यागी~ # म विदेश जान तयार भएँ।आमाबुवाले बडो स्नेहभाव दर्शाउन थाले। श्रीमतीले पनि आदरआत्मीयता बर्साउन थालिन्। # म विदेश नजाने र स्वदेशमै केही गर्ने निर्णय सुनाएँ। आमाबुवाले झर्कोफर्को गर्नथाले। श्रीमती पनि ततर्केर हिंड्नथालिन्।