Tag Archives: अमर गिरी – Amar Giri

~अमर गिरी ~ दौडिएँ जसरी दौडन्छन् गाडीहरू बजेँ जसरी बज्छन् हर्न अझै पनि चलिरहेछ यो जीवनको राजमार्गमा ।

~अमर गिरी~ दुःखी पत्नीहरू छन् दुःखी पत्नीहरूका दुःखका गतिहरू छन् छातीभित्र पहाडजत्रा दुःखहरू लुकाएर मर्न नसकेर बाँचेका जस्ता लाग्ने असक्त बृद्धहरू छन् हिमालभन्दा गह्रौँ र अग्ला उनीहरूका कष्टहरू छन् ।

~अमर गिरी ~ ओ चित्रकार ! तिमीले जुन चित्र बनाइरहेछौ त्यो मेरो होइन । त्यहाँ मेरो शिर, हात र खुट्टाहरू छैनन् त्यहाँ मेरा आँखा, नाक र ओठहरू छैनन् त्यहाँ मेरा सुख-दुःख

~अमर गिरी ~ नदीको माझमा छु म डगमगाइरहेछ डुङ्गा उठिरहेछन् छालहरू ती ठोकिन्छन् ढुङ्गामा/किनारमा भयभीत छु म विस्मित छु म सोच्छु— किनारामा उभिएर हेर्नेलाई कति अभूतपूर्व लाग्दो हो यो दृश्य ?

~अमर गिरी ~ सायद म मात्र एक विम्ब हुँ जसलाई कविहरू प्रेमले उन्छन् आफ्ना कविताका हरफहरूमा कविता उड्दै–उड्दै आइपुग्छ मसम्म कुनै दूर देशको पन्छीझैँ म सुमसुम्याउँछु उसलाई आत्मीय भावले

~अमर गिरी ~ एक लय छ नदीहरूसँग वृक्षहरूसँग एक लय छ हावालाई अँगालो हालेर शारदीय घाममा नाचिरहेका धानका बाला प्रचण्ड घामले बनाएका घाउहरूलाई सुमसुम्याउँदै फक्रिरहेका गुलाफ पुसको चिसोमा खोरिया खनिरहेका किसान