Tag Archives: ए पि सुमन – A P Suman

~ए.पी. सुमन~ जगदीश घिमिरेको अन्र्तमनको यात्रा गर्दागर्दै, ब्रजेश खनालको यायावर झैँ तरुणी प्रसाद कोइरालाको अग्निबाटिका हुँदै म विपिको यस्तो घुम्तीमा आइपुगेको छु आमा, जहाँ सञ्जीव उप्रेतीका घनचक्करहरु दौलत विक्रम विष्टका चपाइएका अनुहारहरु बोकेर मेरा मुस्कानहरुलाई मध्यरातमा टक्कर दिन तम्तयार भएका … Continue reading →

~ए.पी. सुमन~ बराजु देखि बाजे हुँदै बाजे देखि बा हुँदै, पुर्खौली सम्पत्तिको नाउँमा मेरा काँधमा आइपुगेका २/४ कित्ताहरू,, त्यसैमा बलजफ्त्ती उभ्याइएका जीर्ण घरका जीर्ण भित्ताहरू, मलाई सिन्दूर पुछिएका विधुवा जस्ता लाग्छन्,

~ए.पी. सुमन~ सवेरै झिसमिसेमै दाउराघाँस गरेर, अरुले झैँ क, ख, ग, घ, पढ्ने आश गरेर, आमाले सिलाइदिएकी, जसोतसो मिलाइदिएकी, कुनै १९औँ शताब्दीको झोला भिरेर मुटु भरि उत्साहको खोला भिरेर, भर्खरै स्कुल जान थालेका, मेरा गाउँका नानीहरू मीठो सपना पालेका,

~ए.पी. सुमन~ म बेचिएँ तिम्रो प्रेमको नगरमा, जुवाको दाउमा, कवाडीको भाउमा, मेरा रहरहरू बेचिए, चाहनाहरू बेचिए, तिमीलाई माया गर्ने, वाहानाहरू बेचिए, बेचिए मैले तोडेका आदर्शहरू, जो वर्षौ पहिले शहिद भएका थिए, बेचिए तिम्ले छोडेका स्पर्शहरू, जो वर्षौ पहिले कैद भएका … Continue reading →

~ए.पी. सुमन~ बुर्ज खलिफाको टुप्पाबाट कसैले रातो इट्टा खसाल्यो भने तल मेरो टाउकोसम्म ठोकिन कति समय लाग्ला आमा ?? के म त्यति समयमा अन्तिमपल्ट एकचोटि तिम्रो न्यानो काखमा लडीबुडी खेलेर फर्कन सकुँम्ला त ?? छुट्टिने बेला तिमीले शिरमा पहिराइदिएकी सफा … Continue reading →