Category Archives: बाल कविता

~युद्धप्रसाद मिश्र~ फलफूल चाहिँ नमिठो मान्छु मासु पाए खुसीसित खान्छु दही दूधको सौखिन भारी म हुँ बिरालो मुसा सिकारी छैन कसैसित झगडा मेरो

~युद्धप्रसाद मिश्र~ घाम-पानी घाम-पानी स्यालको बिहे कुकुर जन्ती बिरालो बाहुन झिलिमिली झिलिमिली बिजुली चम्क्यो बादल गज्र्यो अन्धाधुन जन्ती सन्ती भागाभाग

~युद्धप्रसाद मिश्र~ सुनधारामा पानी भर्छन् टुँडिखेलमा चर्छन् गाई रत्नपार्कमा घुम्छ सिपाही हुन्छन् नाङले पसले त्राही धरराको त्यो टुप्पो हेर्दा शिरमाथिको टोपी खस्छ भई पुराना हटाइएका सालिकमाथि कौवा बस्छ

~युद्धप्रसाद मिश्र~ कहिले खेल्दछ पानीभित्र कहिले चर्दछ उता चौरतिर गोठभित्र गई सुत्दछ राती हाम्रो भैंसी कस्तो जाती यसकै गोवर बोकी बोकी

~युद्धप्रसाद मिश्र~ बाबु जान्छन् दाउरा काट्न आमा जान्छिन् मेला घरको धन्दा गर्दा गर्दै जान्छ मेरो बेला लौ न मैले के गर्ने ? मनको कुरा उर्ली उर्ली मनैभित्र थाक्छ

~युद्धप्रसाद मिश्र~ चोर्ने चिन्तन गर्दछ खाली मानिसहरूका हरिया बाली फेरि कसैको पनि फुल-बारी देख्नै नसकी दिन्छ उजारी अग्लो रुखमा उसको डेरा मान्दछ मीठो अम्बा, केरा निर्धा आए जाई लाग्छ

~युद्धप्रसाद मिश्र~ सक्दछु फड्किन लड्दिन सितिमिति फड्के खाडल साहसले जिती लडे हिलोमा बिचरा तड्पी दिदी हाँसिन् खितिति म ता डराएँ भो मुटु ढुकढुक