कविता : निरीह

~इश्वरवल्लभ~

केही विम्ब देखिन थालेका छन्
पानीमा घाम अल्झेको छ,
कतै गीत जस्तो
नदीको किनार
फेरि मनमा बल्झेको छ ।

बिराना बादल
कता-कता आकाशमा उड्छन्
स्वप्नबस्ती खोज्छन्

उत्तरतिर गइरहेको कर्याङ कुरुङको
ताँति
भ्रान्त मन
भ्रान्त पथ
भ्रान्त पथिक

आज फेरि एउटा आरुको फूल
निरीह झरेको छ
पानी बगिरहेको छ ।