कविता : पर्देशीको तिहार

~पल हिरा~

नकोर्नु दिदी मण्डल खुशी खिचेर
नगाँस्नु दिदी माला आसुँ उनेर

नबिछ्यौउनु आँखा आशाको दिप जलाएर
नलाउनु भाग मिठाइ र मसला सजाएर

काटदै छु दिन अभागी खप्पर सम्झेर
फोर्दै छु खुशीको आठा पसिना बगाएर

तिहारको उत्साहा छिनाइ लग्यो पर्देशी बनाएर
नरुनु दिदी र बहिनी यो माइती पराइ ठानेर

आशिष दिनुस् तेल र पानीले घेरेर
फुटाउनुस् ओखर मनलाई खुशीले उघारेर

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)