कविता : नाथ

~शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल~

अनाथ पारीकन नाथ ! यो घडी
विदा लिनूहुन्छ हरे ! कसो गरी ।
सँगै बरु लानुहवोस् सँगै रहूँ
परे जती दुःख दुवै मिली सहूँ ।।१।।

हजूरका साथ रहे हुँदामहाँ
थियेन हेर्ने बलतक कसैमहाँ ।
हजुरदेखी रहुँला फरक् जसै
मलाइ छाड्दैन यहाँ कुनै कसै ।।२।।

नजानुहोस् नाथ ! तँ बस् यही भनी
म छैन बच्ने पछिक् कसै पनी ।
फुलीरहेको फुललाई त्याग् गरो
नहोस सपारी हुनगै निठुरसरी ।।३।।

भनूँ भने दर्द म भन्न शक्तिन
अचानु सबको अब बन्न शक्तिन ।
हजूरको जानमहाँ भये मन
मलाइ जानोस् टुकुरा गरीकन ।।४।।

००००

आशुकवि शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल (विक्रम सम्वत(१९४६-१९८६)

१९७५ सालतिर छापिएर अत्यन्त लोकप्रिय भै शासकहरूको आँखामा चढेको र प्रतिबन्धित भएको पुस्तक थियो श्यामजीप्रसाद अर्ज्यालले प्रकाशित गरेको श्रृङ्गार रसको पुस्तक ‘सूक्तिसिन्धु’ ।

(स्रोत : कमल दीक्षितद्वारा सम्पादित जगदम्बा प्रकाशनद्वारा २०२४ सालमा प्रकाशित पुस्तक “सूक्तिसिन्धु-फेरि” बाट सभार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.