~मनप्रसाद सुब्बा~
गाउँका मुखिया बूढा भन्थे-
हिँडे छेउ लाग्छ….
अरे ! यहीँ त बसेको छु म
शताब्दी शताब्दीको भुइँमुनि पैताला रोपेर
बसेको बसेकै बसिराखेकै छु
आमाको सालनालसितै
तर किन आज म छेउ लागिसकें हँ ?
कुन्नि कस-कसले हुत्याएर
ठेलेर डिलमै पुर्याइसक्यो मलाई
डिलमुन्तिर चैं छ मुख आँ गरिबसेको-
विलुप्तिको
ब्ल्याकहोल !
मुखिया बूढा भन्थे-
….बसे लेउ लाग्छ ।
खै ! कुन जालीको कर्तुतले हो
यो जीउमा लेउ लाग्नै दिँदैन
डार्विनले छामेको मेरो छेपारीको लेउ
ब्लिचिङ पाउडरले पिल्साएर
मलाई भर्खरै लडिझरेको ढुङ्गा हो भन्दै
रडाको मच्चाउँछ पर्चा ।
मेरी बोजू भन्थिन्-
छेउको सियो माझमा पुग्छ….
खै ! सिएको सिएकै सिएको सिएकै
तर अझै म छेउको छेउमै
माझ कुन मुलुकको नाम हो
थाह छैन ।
