कविता : गन्थन सुभाज्यू संग

~मिजास तेम्बे~

सुभा ज्यू !
यसरी आफ्नो परबेटी कुरा गरेर
हजूरलाई बस्नु न उठ्नुको,
असमञ्जसमा पार्नु नहुने थियो ।

यी सन्तानहरु कहिल्यै मिलेर बस्न सकेनन्
कहिले रोटीमा झगडा गर्छन् ।
कहिले भेटिमा लुछाचुडी गर्छन् ।
आफै नियम बनाउछन् ÷ आफै बिगार्छन्
यी चार जातीका छत्तीस् वर्णहरु,
चार वर्णका छत्तीस् जातीहरु ,
अंश वण्डा मागी रहेका छन् अहिले
सुभा ज्यू !
यसरी आफ्नो परबेटी कुरा गरेर
हजूरलाई बस्नु न उठ्नुको,
असमञ्जसमा पार्नु नहुने थियो ।

यो पिरोलो घरको पनि, कहिल्यै बिसेक नहुने भयो
ईतिहास देखि नै यहाँ
मिजास तेम्बे

किसिम किसिम हुदै आएको छ ।
येस खेप, यो दाफा
कानले के के सुने पनि,
आँखाले थरी थरी देखे पनि,
अखबारमा बा¨ो टि¨ो पढे पनि,
टि भिमा नौटङकी हेरे पनि, मेरो मनको देवता मान्दैन
यहाँ नेर तुस् छ है………तु……स……..
प्रसंगले गलत अर्थ लागेमा, रिसानी माफ पाऊँ
मनमा के के लागिरह्यो,
भित्र भित्रै पोलीरह्यो,
सो बोलि दिए,
सो ओकलि दिए

सुभा ज्यू !
यसरी आफ्नो परबेटी कुरा गरेर
हजूरलाई बस्नु न उठ्नुको,
असमञ्जसमा पार्नु नहुने थियो ।

– ढुंगेसाँघु –७, तेम्बे ताप्लेजुङ्ग, नेपाल
हाल – बेलायत

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.