~खेमराज पोखरेल~
ग्रेटर अस्टिन सोसाइटीले गरेको कार्यक्रममा राधासँग चिनाजानी भयो । विदेशको ठाउँमा साँच्चि हामी दाजुबहिनीको साइनोले सम्बोधित भयौँ । नेपाली समाज कन्डापछाडि उनलाई वाइफाले भन्ने गर्थे । मैले एकदिन राधालाई उनका बारेमा सोधेँ ।
उनले रोकीरोकी भन्न थालिन्–‘भन्छन् दाजु, यो नेपाली समाजको कुरौटे विशेषता हो । मेरो घर काठमाडौँको गुर्जुधारामा थियो । दुई छोरा थिए । श्रीमान् पियक्कड र वेश्यागामी थिए । म विद्रोह त बोल्थेँ तर प्रताडनामा बाँच्न विवश थिएँ । नेपाली समाजलाई यो स्वाभाविक लाग्थ्यो । म सहन बाध्य पारिन्थेँ । गरिबी यति बढ्यो कि म अमेरिका छिरेँ । शरीर बेचेँ । किनकि मसँग बिक्री हुने त्यही जिनिस थियो । मान्छे किन्न तयार थिए । त्यसैबाट ग्रिनकार्ड लिएँ । नेपालमा परिवार पालेँ । श्रीमान् र छोराहरुलार्ई अमेरिका बोलाएँ ।’
त्यसपछि एकछिन सुस्ताइन् र फेरि भन्न थालिन् – ‘नेपाली समाजले मेरा श्रीमान्लाई कुरा लाइदियो । श्रीमान्ले रक्सी खाएर आएर मलाई वेश्या भने । अनि मैले श्रीमान्लाई भनेँ कि तपाईँ सतपत्रे बिटुलिँदा मैले खेपेकी छु । अहिले म बिटुलिएकी छु । यो सत्य खप्न सक्नु हुन्छ ?’
परिणाम उसले डिभोर्स गर्यो । काली लिएर हिँड्यो । कालीले सडकमा ल्याइदिई । ड्रग्समा लाग्यो । माग्ने भयो ।र सडकमै मर्यो । अहिले पनि महिला समानता खोज्ने नेपाली समाज मलाई भन्दै छ– लोग्ने छोड्वी वाइफाले ।’
(स्रोत : नागरिक – शनिबार)
