~पल हिरा~
पोल्टा भरी खुशी को भिक्ष्या भर्न
मुग्लान नै भासिनु पर्ने बाध्यता
चुर्लुम रिन को थैली बोकी
क्षितिज पारीको सुख खोज्नु
बिकल्प नै के थियो र ?
मुठी भरी बर्कौला सरि सिटमोल
मुखमा चेपेर पसिनामा भिज्नु
आँफैमा नियती थियन कसैलाई
पल भरको झिनो आसामा
जिन्द्गी नै बन्द्गी बन्छ र?
यहाँ हेक्का भयन
गिद्धिलाई भुट्ने कोशीश गर्छन्
थाक्नु पाउदैन थकाई दिन्छन
मान्छेको मान्छेलाई नै विश्वाश
अबिश्वासमा कोइला जस्तै
साहारा हिन निरही जलाउछ
तातो ताप मा ठुलो भनाउदो भुँडी सेक्छन
आखिर मान्छेले मान्छेलाई गर्ने अधिकार
यही हो ,यही रहन्छ
सोध्नु मन छ र
पनि सोध्नु नस्कनु
गल्तीले गलहत्याउछ रहर हरुलाई
मस्त नाच्छ पिडाहरु
बाढीमा डुब्छन यि निर्दोस आँखाहरु
बाँधिएका रोदन छाल् बनी
हरहमेसा उर्लिरहन्छ
केबल उर्लिरहन्छ ,,,,,,,,,,,,,,
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
