~शिव गौतम~
–
सिस्नेरी
मेरी जननी, मेरो जन्मभूमि
घाम झुल्कँदाखेरि
घाम अस्ताउँदाखेरि
म तिमीलाई नै सम्झिन्छु
उषा अनि गोधुलिलाई हेरी
कहिले हिलैहिलोको होली खेली
कहिले धुलैधुलोमा धुलिई
म तिम्रा पाखामा तिमी मेरा आँखामा
रमाइ रहन्थ्यौँ सन्सारलाई नै भूली
को सँग जिस्किन्छन् तिम्रा ती झरी
को सँग खेल्छन् अचेल ती खडेरी
सिस्नेरी
तिमी मेरी यसोधा थियौ
म तिम्रो चक्चके कृष्ण अटेरी
परदेशमा गएको छोराछोरीको वेदनाले
आमाको छाती चिरिन्छ भन्छन्
बेलाबेला मेरा आँखाबाट बग्ने भेलले
तिम्रो छातीमा पहिरो जान्छ कि जाँदैन
बेलाबेला म त्यसै उदासिन्छु
तिम्रा पाखालाई कुहिरोले ढाक्छ कि ढाक्दैन
सिस्नेरी
तिमीले मलाई बिस्र्यौ कि
सम्झेकैछौ मैले तिमीलाई सम्झे जस्तै गरी
उमेरमा म जतिसुकै बुढोभए पनि
सिस्नेरी
तिमी मेरो सम्झनामा सँधै तन्नेरी
तिम्रो र मेरो दूरी जतिसुकै बढेपनि
सिस्नेरी
तिमी सँधै मेरो मुटुनेरि ।
– अमेरिका
