~आशिष उदास~
मेरो बाजेले गोरु जोत्नु भो
बाँझो खेत खन्नु भो
र भाग्य उमार्नु भो
तर मेरो बाजेले
जुन खेतमा भाग्य उमार्नु भो
त्यो खेत मेरो हो भन्नु पाएन
मेरो बाउले भस्मे फाँड्नु भो
बारी बिराउनु भो
खोल्छा गोड्नु भो
र भविष्य फलाउनु भो
तर मेरो बाउले
जुन जमिनमा भविष्य फलाउनु भो
त्यो जमिन मेरो हो भन्न पाएन ।
मेरी आमाले जुन बारीहरूमा पसिना चुहाउनु भो
र सपना फुलाउनु भो
त्यो बारी मेरो हो भन्न पाएन
सरकार अब
यो देशको सप्पै सप्पै जमिन
आफ्नो आफ्नो भागमा बाटिदिनोस्
पक्कै पनि मेरो भागमा एक चोक्टा त पर्छैपर्छ।
कमसेकम त्यो
एक चोक्टा जमिनलाई मेरो हो
भन्न त पाउँछु नि।।
(स्रोत : लाली गुराँस,नेपाली द्वैमासिक, दार्जिलिङ – अङ्क ३० : सेप्टेम्बर-अक्टोबर 2018)
