कविता : समय प्रेम र प्रतिछ्या

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~

मैले तिमिलाइ हरेक दिन सम्झिए
अनि आएर
नदिकिनारको छेबैमा बसेको थिए
खोलाको बगरमा घर बनाएर
तिम्रै सुन्दर
अनुहार हेर्नलाइ ।

तरङ्गगित छालहरुको बहावमा
पौडिएर
दिनहु दौडिरह्यौ तिमी
पानीको गहिराइमुनिबाट तिमिलाइ
बोलाइरहे
तर अफसोच,
मेरा हरेक आवाजहरु प्रतिध्बनित भैरहे
सरिता झै
समयको भेलमा तैरिएर
धेरै नै टाढा गयौ तिमी
र कुनै अतीत झै फर्किएर कैले पनि आएनौ तिमि

सबै_भन्दा अन्दर
अनि हजार मिटरभन्दा पनि
गहिरो तिमो प्यार र त्यही प्यारमा डुबेर
बर्सौबर्स लगातार बसिरहेछु
बालुवा झै गरेर
म ऐले

त्यहि किनारमा तिमिलाइ पर्खिरहेछु ।

– रतुवामाइ,मोरङ्ग

(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘Kritisangraha@gmail.com‘ मा पठाईएको । )

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.