~आशांक उपाध्याय~
मुटु भरि बेदनाले खाली ठाउँ राखेनछ
सबै तिर उस्तै उस्तै मेरो गाउँ राखेनछ
भेट्ने जति तर्किएर टाढा टाढा जान खोजे
ब्याज हरु मात्रै देखें कालले साउँ राखेनछ
धान फल्ने गैह्रीखेत खहरेको बगर भयो
जता ततै कोलाहलले फेरी आउँ राखेनछ
हराभरा पाखाभित्ता नाशो छोडी गएको थें
चिचिलैमा सबै झर्यो केहि खाउँ राखेनछ
नपत्याउदो परिवर्तन मेरो जन्म भुमि माथि
सबै कुरा संगै हजुर मेरो नाउँ राखेनछ
– सर्लाही, जनकपुर, नेपाल
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
