~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~
हिजोपनि आजपनि भोली-पर्सीपनि
सधैंभरी तिमी मेरै; ऐले, पछिपनि
रातीपनि साँझपनि बिहानीमापनि
दिउँसो पनि जतिखेर जहाँ भएपनि
जन्मेकी हौ मेरैलागि मेरैलागि बाँच
तिम्रो साटो रुन्छु म नै सधैं तिमी हाँस
हृदयमा मेरानिम्ति प्रेममाला गाँस
खुशीसाथ गीत गाउँछु तिमीचािहं नाच ॥
(२०५४-८-१३, रातको बाह्र बजेर केही मिनेट जाँदा)
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)