~सुस्मिता नेपाल~
ऊ आकाश हुन खोज्यो
आकाशले उसलाई भन्यो
तिमी आकाश हुन नखोज
थाहा छ तिमीलाई –
म धर्तीमा फिजिन चाहन्छु
कालाकाला बादलले घेरिन्छु
बादलसँग संघर्षा गर्दै
हावाका हल्का खुट्टा टेकेर ओर्लिन्छु
समुद्र, पोखरीहरुमा,
नदीहरुमा, बग्दै गरेका ससना खोल्सीहरुमा
फूलका प्रतिबिम्बहरुमा
अबोध बालकहरुका
पीडाका आँसुका ढिकाढिकाहरुमा
अनि तिमीमा
विभाजित हुँदैहुँदै जान्छु
खै म कहाँनेर हुन्छु –
एकैसाथ सबैमा खस्छु
तिमी म हुन खोज्यौ भने
यी सबैमा विभाजित हुनर्ैपर्छ
यी सबैमा खस्नुपर्छ
स्वतन्त्र भएर
भावनाका तरङ्गहरुमा
सललसलल कुद्ने तिमी
के तिमी आफँैमा खस्न चाहन्छौ ?
के तिमी यी सबैमा
विभाजित हुन चाहान्छौ ?
– काठमाण्डौ
(स्रोत : नेपालीकविता डट कम)
