~सुशांत सुप्रिय~
अनुवाद : प्रमोद धिताल
जब
सारा सूर्य
चिसो भैसकेको हुन्छ
समयका आँधिहरुले
निभाइदिएका छन् सबै दीपहरु
तब उठ
र जलाऊ
एउटा मशाल
आसको
जब
जल्दै गरेको समयको भट्टीमा
जलिसकेको हुन्छन् गुलाबी सपनाहरु
जब दुःखको टुप्पोमा
टिकेको हुन्छ जीवन
जब बच्चाहरुको अनुहारमा पढ्न सकिन्छ
बृद्ध चाउरीहरु
तब उठ
र जलाऊ
मानव–सृंखला
आशाको
संकल्पको
जब
विषम दिनहरुमा
फ्यूज हुन्छन्
मनका सबै बल्बहरु
जब आत्मको निर्जन स्थानमा
बचेको छैन
एउटा हरियो पात पनि
तब उठ
र समयको कालो पाटीमा लेख
जीवनको रंगमा
अ आ इ ई
क ख ग घ…..
(स्रोत : शब्दशिखा डट कम)
