~उज्ज्वल बमजन~
बोन्बोहरू
थर्थर् कॉंपिरहेछन्
सम्झँदै कृष्ण विवर
निठारी निर्दयता।
चिसो किङ्चूम जोङ्बूलाई
ग्वाम्मै अङ्गालो हालेर बसेको छ
सृष्टिदेखि नै दार्जिलिङले
इतबु देबु रमको सिर्जनामा।
अहा! कति सुन्दर
गोर्खाको कोमल हृदय ढिकुरामाथि फलेको
विश्वासिलो वीरताको स्वादि काल्डुङ्गे च्याउहरू।
यो देशले
कहिले च्याउ खावोस्
र च्याउको स्वाद चाल पावोस्।
सक्रिय छन् अत्यन्तै
भित्रभित्रै ढिकुरा खन्ने
डिकुरे मुसाका जत्थाहरू।
देशको संविधानको
छाती र ढाड़भरि
अरिबहादुरका हर्कुलस हस्ताक्षरहरू सल्बलाइरहेछन्
यत्रो सगरमाथा सत्यतालाई
यदि ढाक्यौ भने
ओ मेरो देश तिमीले
तिम्रो स्वाभिमानी छाती
र सार्वभौम भूगोलको ढाड़भरि
असह्य जनैखटिराहरू निस्कनेछन्।
मेरो प्रिय देशले अझैसम्म पनि
मेरो देशभित्रकै दार्जिलिङहरूलाई
खालपाड़ा र दिनबजार वेश्यालयहरूमा
सम्भोगमात्र गरिरहेछ
अनि लगातारको असुरक्षित सम्भोगले
यौनरोग लागेर
कुहिनथालेका छन् फ्यात्त-फ्यात्त
देशका विविध विशेष अङ्गहरू
सतीका असम्पृक्त अङ्गहरू झैं।
बायोप्सी गरेर यो देशको माटोको
परिभाषित गर ओ उल्फाहरू !
यो देशप्रतिको तिम्रो भावानुभूति
यो माटोप्रतिको तिम्रो प्रेमानुभूति
अनि विज्ञप्ति गर आफैमा
तिम्रो विघटनात्मक प्रत्यागमनले।
ओ गान्धी !
तिम्रो अहिंसाको आकर्षणमा
झिँगा झैं भन्किरहेछन्
यो देशका अमर्यादित अनागरिकहरू
अल्झिए झैं सम्पूर्ण सौरमण्डल
गुरूत्वाकर्षणको लहरेपट्टामा।
उत्क्रमणका यी क्षणहरूमा
उत्तप्त ज्वालामुखी बौलिनुभन्दा
सुसुप्त हिमवाह पग्लनु
चिन्तन चौतारीमा
मथिङ्गल मन्थनको मेला लगाएको छ।
अस्त्र-शस्त्रहरूका घनघोर जङ्गलबाट
फर्क रामसरह विध्वंशको वनवासदेखि
यो खुल्ला निमन्त्रणा उल्फाहरूलाई
यो हॉंकी आमन्त्रणा उल्काहरूलाई
यो खॉंटी समवेदना उपदंशहरूलाई।
-कालेबुङ
(स्रोत : विचलन प्रकाशन, कालेबुङ)
