~सरोज फुयाल~
उता इतिहास लेखियो रे संधियारको सीमा मिचेर ।
यता ईतिहास लेखियो रे सिमानाको तस्बिर खिचेर ।
घर मुलीले घर खेत सँधियार लाई नै बेचिदिए पछि
आज सन्तान हिँडेको छ दुवै हातमा कचौरा लिएर ।
धारो, आंगन, पाखो, जडिबुटी अब संधियार कै हो
छोरोले नसोधी पानी खाने आँट गर्दैन धारो खोलेर ।
घर मुलि धेरै पटक फेरिए घर उस्तै रह्यो आज पनि
घर मुली किन सुध्रिन्थ्यो र उसका सन्तान रोएर ।
कुम्भकर्ण जस्तै मज्जाले निदाएको छ घर मुली अझै
कस्तो निदाएको होला आफूलाई जन्माउने आमा बेचेर ।
– कमलामाई न.पा. सिन्धुली, वार्ड नं. ५
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘Kritisangraha@gmail.com‘ मा पठाईएको । )
