कविता : भुइँमान्छेको नारा

~पिपला ढुङ्गाना~

ए मलाई नङ्ग्याउन
लागिपरेका मान्छेहरू !
म नाङ्गै छु सदियौँदेखि
निडर भएर उभिएको
वस्त्र च्यातिएको
जुलुङ्गोजस्तो ।

जसको लज्जा
जमानामा नै लुटिसके
एक हुल बाँदरहरूले
अनि
थिल्थिलो हुने गरी
भिजाएर छाडेको छ
बेइमानी झरीले
मक्किने गरी कोमल मुटु ।

ख्याल राख्नु तिम्रो निच वस्त्रको
जो खुस्किएला रङ्गमंचमा,
बिस्तारै
मच्चिएला कोकोहोलो
र, ताली बजाएर हाँस्लान्-
लावालस्कर रमितेहरु
जो वर्षौँदेखि पर्खाइमा थिए
तिम्रो पछारिने पालो ।

चिच्याइरह्यो एउटा भुँइमान्छे
लगाइरह्यो नारा
समयको विरुद्ध
थिचोमिचोको विरुद्ध
ओकलिरह्यो विसंगति
माथि भन्दा पनि माथिबाट
आफ्नो शिर कुल्चिरहेका मान्छेहरूसँग ।

(स्रोत : रचनाकार स्वयंले यसै सङ्ग्रहालयको ‘नयाँ रचना पठाउनुहोस्’ बाट प्रेषण गरिएको ।)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.