~कवि लिम्वु ‘आँशु’~
मुटु मिचेर
दोष दिउँ कस्लाई
भाग्य आफनै
खोटो भइदिए सि
आवरा जिन्दगी भो ।
भन्दैन चेली
राता रात बेचिन्छ
मौन छ सबै
हाट हजारी खेल
किन्नेहरूको भीड ।
ऋण बोकेर
दिनरात बेचिन्छ
पैसामा मान्छे
जुनिभरी दास भै
रजाई मालिकको ।
मलाई अब
मायाको सागरमा
डुब्नु छैन है
बाच्ने मर्ने कसम
खानेलाई देख्या छु ।
कस्तो नियत
पापी भनु या धर्मी
डुंगाको मन
बाहिर राम राम
भित्र बगली छाम ।