~दीपा राई~
अँधेरिएको समुन्द्रको अम्ली समातेर
बिहानीलाई पर्खेको छु
लाग्दै छ- आदिम समयले काटीँ खुट्टामा ठोकेर
म किनारमा उभिएको छु
उभिएको छ समय
समुन्द्रको हावाले बोकी ल्याएको नुनिलो
पीडाको परेलीले बोकी ल्याएको नुनिलो
ग्रीष्मको रापले शरिरको तन्तु तन्तुमा
उमारेको नुनिलो मिसिएर
अझ चर्को नुनिलो भएको छ
त्यहि नुनिलो भित्र
तिम्रो सम्झनाको तातो रापले
मुसारेको मेरो हिउँ मन
चल-मलाई बस्छ
तरल बन्नलाई
पर्खेर
एउटा कलिलो रातो
तातो मायालु बिहानलाई ।
गान्तोक, सिक्किम।
