~यकिना अगाध~
सर्पले भ्यागुतोको आधी जीउ निलिसकेको थियो ।
अब कसैगरी आफू बाँच्न सकिन्न भन्ने भ्यागुतोलाई थाहा थियो । यसकारण सबैसँग विदाई माग्दै ऊ कारुणिक स्वर निकाले क्याँक क्याँक रोईरहेको थियो ।
त्यो दर्दनाक समयमा एउटा फटिङग्रो उच्छिटिएर भ्यागुतोको मुख छेउमा पछारिन आईपुग्यो । भ्यागुतोले एकसेकेन्ड पनि ढिला नगरी हत्तपत्त त्यो फटिङग्रोलाई एकै सासमा निल्यो ।
नजिकैको रुखमा बसेर यो सबै दृष्य हेरिरहेको कागलाई ताजुब लाग्यो र सोध्यो, ‘ए भ्यागुतो भाइ । तिमी आफै सर्पले आधी निलिसकेको छ । केही मिनेटमा यो संसारमा हुने छैनौ । यस्तो बेलामा तिमीलाई त्यो फटिङग्रो खान के आवश्यक थियो र ?’
भ्यागुतोले भन्यो, ‘यो मेरो अन्तिम आहरा हो । मेरो जीवनमा अब यस्तो सुवर्ण मौका कहिल्यै आउनेवाला छैन । म यो मौका गुमाएर दुखी हुन चाहन्न ।’
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘Kritisangraha@gmail.com‘ मा पठाईएको । )
