कविता : गराको चपरीमा

~इश्वरवल्लभ~

धरती रजस्वला हुन्छ
अलि पर आकाशदेखि टाढीएर बस्छ;
किन यो धरती असमय रजस्वला हुन्छ?

वर्षमा कहिले तीन फेरा हुन्छ
कहिले हुँदै-हुँदैन
कहिले दिनमा निकै फेर चुहिन्छ
आकाशले हार खाइसक्यो
जब नजिक जान्छ आकाश धरती अलि उठेर पग्लिन्छ ।

धरती रजस्वला हुन्छ
यो बीसौं शताब्दीमा
यो बीसौं शताब्दीको यो युगमा
किन धरती घरि घरि रजस्वला हुन्छ?

यो बादल जस्तो रगतको फाल्सा-फाल्सामा
धरतीको युग युग गन्हाउँछ
कुरुक्षेत्रको मासु गन्हाउँछ
हिरोसिमा र नागासाकी कुहिएको गन्हाउँछ।

खेतका गरा-गराको चपरीमा नमेटिने दाग लागिसके
रुखको पात-पातमा रगत लागिसक्यो
तरै पनि पृथ्वी किन असमय रजस्वला हुन्छ |

सायद पृथ्वीले अब एउटा नयाँ सारी फेर्छ,
सायद पृथ्वीले अब एउटा नयाँ सन्तान जन्माउँछ
सायद पृथ्वीले ढाँटेर आकाशलाई भन्छ –
म चोखो छु | मलाई गर्भाधान देऊ |

तर आकाश टाढा बस्छ
आकाशले सायद बुझ्छ –
पृथ्वीको नयाँ सन्तान अझै,
अझै पृथ्वी जस्तै गन्हाउँछ
पृथ्वी अस्पृश्य छ
यो धरती अशुद्ध छ |

यो बादल जस्तो रगतको फाल्सा-फाल्सामा
धरतीको युग युग गन्हाउँछ
कुरुक्षेत्रको मासु गन्हाउँछ |

(स्रोत: कविता सङ्ग्रह “आगोका फूलहरू हुन् आगोका फूलहरू होइनन्”बाट )

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.