कविता : आफन्त आवाज

~दीपा लिम्बु राई~

ऊ को हो?
कम्ब्याट भित्र…
हेल्मेटले अनुहार पुरिएको
म ठम्याउन बन्दै सक्तिन ।

रगताम्य अनुहारमा
लाठी बर्साईरहेको देख्छु
पानी पानी पानी
पानी मागिरहेको छ ।
त्यो आवाज किन मलाई आफन्त लाग्छ ।

म उसलाई नियालेर हेर्छु
खुट्याउन सक्तिन ।

उसको के दोष थियो र,
हातमा बाधेर तालिवानहरुले बुटै बुटले हानीरहेछन् ।
फिजिकल टचर दिईरहेछन् ।
म झस्केर ब्युझन्छु
सपनाबाट बिपनामा अनुवाद हुन्छु ।
उसलाई खोज्छु यता उता
आखिर उ को थियो ?
त्यो पानी माग्ने आवाज कस्को हो ह“?

-धरान, सुनसरी । हाल : सेरिया, ब्रुनाई

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.