~बैरागी जेठा~
आलोक प्रवृत्ति
अनगिन्ती असला
गुञ्जित हुन्छ ।
युवा चेतना
समाजशास्त्र बोल्छ
सालघारीमा ।
दुईटा आँखा
बिझाउँछ आफैँमा
ग्रहण –ग्रास ।
शरद रुन्छ
अग्निगर्भमा क्रान्ति
समाजशास्त्र ।
अमृत ज्ञान
उछिट्टिएको दिन
हावामा रम्छ ।
रोइदिन्छ म
सर्वहाराका गीत
थिति समाल्न ।
अदृश्य जाति
मुक्त गर्नेहरुका
बन्द छ आँखा ।
बेग्लाबेग्लै छ
समाचारको न्याय
आधारहीन ।
आभास हुन्छ
जनयुद्धका घाम
विधर्मी बन्दा ।
कम्पोसा गीत
किचिएर सकिन्छ
नयाँ पुस्तामा ।
नौलो युगको
भीडमा बाँचेर ऊ
हराउँदै छ ।
तरुनो योनी
चारैतिर सुनिन्छ
अमर गाथा ।
जंगल जाल
लाखाँहरु लश्कर
वर्गनीतिमा ।
फोर्दै फार्दै ऊ
कृषिको अर्थतन्त्र
आकार भङ्ग ।
छाती भाँचेर
शोषण अघिबढ्यो
मण्डल आज ।
घुच्चाको पीडा
गहभरि आँसुका
बाढी बग्दछ ।
रंगिन साँझ
पुर्पुरोमा दनक
बूढी सूर्यकी ।
रण्डीबजार
चिच्याइरहेको छ
धरोधर्म हो ।
कल्कीका झुप्पा
हेलोहोचो कमाएँ
मौजा उनकै ।
कोसिस गर्दै
पानीमरुवाहरु
सडकतिर ।
भुँवरीमा छ
वर्तमान समाज
आँखाका गेडी ।
झमेला भयो
पागल नै रहेछ
समय फालो ।
पश्चाताप छ
तातो रगत बल्छ
होसियार हौ ।
हाम्रो वेदना
भुँवरीमा हेलिँदै
विचार झुक्छ ।
हामी जिप्सी हौँ
गर्दै पुकार आमा
स्वतन्त्रतामा ।
मान्छेहरुका
चेतनाको जुर्मुर
भैरव नृत्य ।
अँगालो हाल्दै
एक्सप्रेसमा डुल्छ
रेकड तोडी ।
काठमाडौं
(स्रोत : क्षेप्यास्त्र साप्ताहिक)
