~डम्बर पौडेल~
समुन्द्रको छाल जस्तैः , तरंग भो मन
बिबसताले बाधी ल्यायो , के गर्नु लौ भन ?
छाती चिरी देखाइदिन्थे , मुरी मुरी माया
निदाउदा नि सपनिमा , देख्छु तिम्रै छायाँ |
गैह्रीखेत मिर्मिरेमा , चलिरहने बतास
कामै पाइन स्वदेशमा , मन भयो हतास
छोरा छोरी स्कुलमा ,अस्पतालमा आमा
हात मुख जोर्नै पर्ने , बालबच्चालाई जामा |
डाडा पाखा रमाइला छन् , हरिया छन् बन
सोचि आए बिदेशमा , कमिन्छ कि धन
साहुको ऋण तिरिसके , अब फिर्नु पर्ला
दु:ख जिलो गर्दा त्यहा , दुई छाक अब टर्ला |
तातो घाम दिनभरी , पोले पनि छाती
संगाल्नेछु मेरी प्यारी , जीन्दगीको पाटी
बरु खान्छु साग सिस्नो , नेपाल आफ्नै घर
खानी खोस्री उब्जाई अन्न , पर्छु त्यही भर ||
