~कुमार लिङ्देल~
बोली ननिस्कने आमाको काखको
बच्चा झैं
वल्टिपल्टि गर्दै
शदियौं देखि
फक्ताङ्लुङ्को काखमा खेलिरहेछ
एउटा पुरानो देश-लिम्बुवान
आवाज विहिन आमा
त्यो निर्जिव पहाड फक्ताङ्लुङ् उर्फ कुम्भकर्ण
बोलीको अभावमा
आँशुमिश्रित माया
आँखाबाट पोखाएर
नुहाइरहेछ एकमात्र सन्तान लिम्बूवानलाई
तमोर र काबेली भएर
आफ्नै अगाडि……
लिम्बूवानलाई पिटिएको नीलो डामहरुको
साक्षी बक्न
न्यायपुर्ण अदालत बन्ने आशामा
प्रत्येक हिउँदको चिसो तुफान सहदै
दृढतापूर्वक उभिरहेछ फक्ताङ्लुङ्ल
लिम्बूवानको एकमात्र चश्मदिद गवाह बनेर ।
(फक्ताङलुङ- कुम्भकर्ण हिमाल, लिम्बूभाषामा नाम)
