~शरद पोख्रेल~
रहरै रहरमा
लहडै लहडमा
मलिलो बारीको छेउँमा एउटा बिरूवा रोपियो।
उसको उचाई आँकलन गरेर
गाई बस्तुबाट जोगाई जोगाई
मलजल गरी हुर्काइयो।
अहिले बिरूवा बढ्यो- धुरीलाई नै चाप्ने गरी
झांगियो- आँगनै ढाक्ने गरी
फैलियो – बारी नै छोप्ने गरी
न घरमा घाम आइपुग्छ
न बारीमा कुनै अनाज फल्छ
न आफू फलाउँछ।
अँ
रहरको बिरूवा
अबको केही बर्षमै फुल्नेवाला छ यो -यो बाँसघारी।
– शरद पोख्रेल
(स्रोत : रचनाकारको फेसबुकबाट सभार)
