~यकिना अगाध~
उ बिमारी पर्यो । छोराछोरी बाहिर थियो । मुस्किलले कसैले अस्पताल पुर्याईयो ।
अस्पतालमा कुरुवा कोही भएन । चिनेजाने सबैजसोले यो खबर थाहा पाए तर कोही कुरुवा बसिदिन आएन ।
बिमारको प्रकृति गम्भीर थियो । उ अस्पतालको शैय्यामै मर्यो ।
उ मरेर घाटमा लगेको सुनेपछि सबै आफन्तजन र चिनेजानेका गाउँलेहरु भेला भए ।
‘मेरो काका, मेरो ठूला बाबा, मेरो मामा, मेरो संगी, मेरो भाइ ….’ अघि बिमार भएर अप्ठेरो पर्दा खबर पाएर पनि अस्पतालमा कुरुवासम्म नआईदिएकाहरु एवंरितले साईनो लाउँदै कोकोहल मच्चाएर रुन थाले ।
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘Kritisangraha@gmail.com‘ मा पठाईएको । )
