~रीता खत्री~
यो मृत सहरमा
प्रतिबन्धित छन् प्रेम कविता ।
प्रिय कवि !
मैले जूनलाई लेखे पनि
तिमीलाई लेखेको हुन्छ ।
घामलाई लेखे पनि
तिमीलाई लेखेको हुन्छ ।
तिमी मेरो कविताको प्रतीक
तिमी मेरो जीवनविम्ब
आश्चर्य !
मैले पूmललाई लेखे पनि
तिमीलाई नै लेखेको हुन्छ ।
आकाशजस्तै
मेरा आँखाभरिभरि व्याप्त छौ तिमी
समुद्रजस्तै
मनभरिभरि प्रवाहशील छौ
शब्दमा अक्षरमा अनुभूत गरिरहेकी छु
तिम्रो प्रेमिल स्पर्श
शीतल बतास भएर तिमी मेरो
अङ्गअङ्गमा समाहित छौ ।
प्रभावित छु म तिम्रा भावस“ग
अनुभूतिसँग
विचार र समवेदनासँग
तिम्रा आँखाका आँसु र
ओठमा मुस्कानसँग
जसले जेसुकै भनून्
अहिले म
प्रत्येक श्वास प्रश्वासमा
अनुभूत गरिरहेकी छु
तिम्रो मायाको अनुपम सुवास
प्रत्येक एकाग्रतामा÷निर्जनतामा
तिम्रा वात्सल्यका कोमल छालले
तरङ्गित पारिरहेको छ मेरो मन ।
प्रेमका अर्थ–
ढुङ्गाहरूलाई के थाहा ?
सौन्दर्यको अर्थ–
धृतराष्ट्रहरूलाई के थाहा ?
म तिम्रो –
जीवनसँग नै प्रभावित भएका बेला
भन्नेहरू ठीकै भन्छन्
मैले जूनलाई लेखे पनि
तिमीलाई लेखेको हुन्छ
पूmललाई लेखे पनि
तिमीलाई लेखेको हुन्छ ।
सत्य हो
सौन्दर्य मेरो दुर्बलता हो
म जूनलाई मन पराउँछु
पूmललाई मन पराउँछु
प्रकृति मन पराउनु
तिम्रो शब्दकोशमा अपराध हो भने
हो, म स्वीकार्छु
म अपराधलाई मन पराउँछु ।
(स्रोत : मधुपर्क २०६७ साउन)
