~जंगब चौहान~
घाम लाग्दा
तिमीलाई नै सम्झिरहेँ
बादल लाग्दा
तिमीलाई नै सम्झिरहेँ
उजेली र अँधेरी रातहरुमा
सन्नाटा ओढेरै भएपनि
केवल तिमीलाई नै सम्झिरहेँ
सपना मीठो हुन्छ
तिमी त्यो भन्दा मीठो लाग्यौ
बाँसुरी सुरिलो हुन्छ
तिमी त्यो भन्दा सुरिलो बन्यौ
मेरो हृदय माझमा
मेरो मन मस्तिष्कमा
तिमी सधैँ फुलिरहृयौ
लेकाली गुराँस भएर
बसाइ रहृयौ मेरो परिधिमा तिमी
बेली-चमेली बनेर
जुलुस सडक भएर हिँड्दा
त्यहाँ तिमी नै देखिन्थ्यौ
नेताको भाषण, कविको कविता
गायकको स्वरलहरी
संङ्गीतकारको औँला
जताततै
तिमी नै प्रतिबिम्बित भइरहृयौ
तिम्रै सम्झनामा डुबेर
म निरन्तर बजिरहेँ
निरन्तर ठोक्किरहेँ
निरन्तर जुधिरहेँ
यातनाको पोखरीभित्र
डुबेरै भएपनि
जीवन-दीयोको सलेदो
सल्किदै गए पनि
मलाई मेरै धर्तीको माया लाग्यो
मलाई मेरै संसार र्स्वर्ग लाग्यो
मलाई तिम्रै आगमनको प्रतिक्षा
प्रिय लाग्यो
मेरो हृदय माझमा
मेरो मन मस्तिष्कमा
तिमी सधैँ फुलिरहृयौ
लेकाली गुराँस भएर
बसाइरहृयौ मेरो परिधिमा तिमी
बेली चमेली बने
