~जीवनस्पर्शी~
आज स्कुल मरेको छ
यो अचेत अचेत लम्पसार छ
फगत फलामे गेटदेखी सुनसान लाइब्रेरीसम्म ।
स्कुल
ज्ञान निर्माण गर्दैन
लम्पसार छ
अक्षरहरुको सेतो पानामा
स्कुल
नया बाटो पहिल्याउदैन
लम्पसार छ
उहीँ पुरानो र उस्तै ढरराको
उजाड उजाड निर्जीव मसानघाटमा
स्कुल
नव प्रबर्तनका गित गाउदैन
लम्पसार छ
बिना चरिको चिर्बिर आवाजमा
अनि
संगीतबिनाको धुनमा ।
एक हुल मान्छेहरु
स्कुल बाचेको हल्ला फिजाइरहेछ्न
तर
स्कुल बाचेको भए
खोइ सप्तरङ्गी इन्द्रेणी ?
जहाँ प्रतिभाहरु रङ्गिएको होस
स्कुल बाचेको भए
खोइ सुन्दर वसन्त ?
जहाँ अबोध कोपिलाहरु फकृएको होस
बरु स्कुल
मृत शरीरझै
मौन अनुशासन जन्माइरहेछ
निर्जीव मेसिनझै
एकोहोरो फोटोकपी गरिरहेछ
आज स्कुल मरेको छ
यो अचेत अचेत लम्पसार छ
फगत फलामे गेटदेखी सुनसान लाइब्रेरीसम्म ।
– २०७५/१०/१८
जीवनस्पर्शी
बर्दिबास
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘साहित्य सङ्ग्रहालय’को फेस्बुक पेजको मध्यमबाट पठाईएको । )
