~भुवन निस्तेज~
साउनको दलिनमा
साँझ पख
गफिन आएको बादलले
सशंकित
भिराला बस्तीहरूलाई
जाग्राम बस्न लाए झैं
हाकिम सा’बको
वक्र मुस्कानले
फेरि जुम्सिएको छ
मेरो उमंग
दराजभित्र
थन्किए झैं
काम लाग्न सक्ने
तर कम जरुरी
कुनै फाइल ।
निस्तेज
निस्तेज भएको छ
खुशीहरूको
बाली बनी भित्रिने चेष्टा
आग्रहहरूले
सलहको फौज बनेर
फेरि रित्तो पारेका छन्
जीवन फल्ने गरा ।
यो नदिको बगरमा
धारिला ढुंगाहरूमा
म नांगा खुट्टा लिई
कहिले भिरालो बस्ती
कहिले जुम्सो मुस्कान
र कहिले
सलहले रित्याएको गरा भएर बसेको छु
मान्छे ! ए मान्छे !!
यो बगरका
यी धारिला ढुंगाहरूमा
हराएको छ
एउटा कवि !
घनगढी, माघ ११, २०६९
(स्रोत : अभिव्यञ्जना)
