~कौशिला रिसाल~
युगको प्रविधि ,
समयको तातोले
खुइलिएको मन
शीतल गर्ने बाहना
मेरो हातमा छ अहिले,
सामसुङ्ग सेभेन एक्स ।
बानी परेकै हो,
दायाँ हातको चोर औँला थिच्छ
कि प्याडको गणित अङ्क ९८४१……
उता पनि हातैमा रहेछ
एक घण्टीमै आयो
आवाजको हेल्लो….
यही परिचित आवाजसँग
निरन्तर सम्पर्कमा छु
म यता आएदेखि ।
म– के.. ..छ ? खबर
उनी– के हुनु नि हजुर, दशैँ आयो
म – अलि झस्केको स्वरमा
हैन आएकै हो र ?
उनी– अलि निराशाको स्वरमा
आयो हजुर, आइसक्यो ,
…..तर खोई ?
मेरो प्रश्न उनलाई ,
खोई आँगनको पिर्केपिङ ?
खोई बँगैचाको लिङ्गेपिङ ?
खोई कोलडाँडाको रोटेपिङ् ?
म केवल दशैँ नामको भूतलाई
छल्न खोज्दै थिएँ,
कतिबेला फोन काटिसकिछिन् उता ।
