~कपिल अधिकारी~
वसन्तमा फूल फक्रन लाग्छन्
उजेलोको रेखा क्षितिजमा देखा पर्छन्
अनि
आशा, खुसी र उमङ्गलाई चिथोर्दै
पीडाका छाल बोकेर देखा पर्छ सुनामी ।
वेदनाका तरङ्ग हुर्याउँदै
पीडाका छाल फैलाउँदै
पहाड, तराई, हिमाल, सात समुद्र नाघेर
पस्छ मनमनभित्र
कम्पन गर्दै तरङ्गीत सुनामी ।
भविष्यको हत्या गर्दै
वर्तमानमा
पटकपटक
केवल
अनगिन्ती आँसु र वेदना छाड्दै
अनायासै पैदा हुन्छ सुनामी ।
पटकपटक जन्मिरहेछ
परपीडक सुनामी
आज,
सुनामीको इपिसेन्टर
भएको छ मेरो देश ।
कपिल अधिकारी
ताइपेई, ताइवान
(स्रोत : शब्दङ्कुर असौज २०६४)
