~केदार श्रेष्ठ~
जुन गीतले
न निमुखाका आंखालाई
सान्त्वना दिन्छ
न भोकसंग जुध्ने
पेटको पीडा बुझ्छ
जसका संगीतले
मानिसका अंग अंगमा
रक्तसञ्चार नै गर्दैन
जसका लय, स्वर
जनभाकासंग मेलै खादैन
जुन शब्दले
जीवन सिकाउंदै सिकाउदैन
जीवनदेखि टाढा खेदाउंछ
अनि निराशाका बीज र्छदछ
हो, जुन गीतले
जीवनमाथि हस्तक्षेप गर्छ
र नेल ठोक्दछ
स्वतन्त्रताको अपहरण गर्छ
र हत्कडी भिराउंछ
अनि मलाई,
यही गीत गा’भन्दैमा
म कसरी गाऊ ?
त्यही संगीतसंग मीत ला’भन्दैमा
म किन लाऊ ?
म त जीवनका
गीत गाउने मान्छे
मेची र महाकालीले
संगीत भर्ने मान्छे
पीडाका क्रन्दन र
आक्रोसका ज्वालाले
रियाज गर्ने मान्छे
म कसरी ति म्रा गीत गाउन सक्छ
अह म ती गीत गाउन सक्दिन
म त भोकाएकाहरुका
गीत गाउने मान्छे
आजादीको गीत गाउने मान्छे
विद्रोहको गीत गाउने मान्छे ।
——-
चैनपुर ७,धादिङ्ग
