~केशव गाहा ‘पाल्पाली’~
नजाऊ भो बुढा परदेश बसौँ बाख्रा पालेर
लगाउँछु बरू फाटेका यी गुन्यू चोली टालेर
मेहनत गरे यहीँ फल्न सक्छन् बाला सुनका
जोतौँला नि गैरी खेत सबै हलगोरू हालेर
कति बाँचिन्छ र सम्झनामा तड्पिएर यसरी
ढल्न खोज्छु म त घरीघरी विरहले गालेर
गरौँ मेहनत सँगसँगै अब आफ्नै माटोमा
नहिँड भो काम खोज्दै अब त यो धर्ती चालेर
घरै झलमल पार्ने किन चाहियो र बिजुली ?
कटाउँला रात सधै अँध्यारोमा टुकी बालेर ।
(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष ३२, अङ्क १४ – Feb. 25, 2015 – २०७१ फागुन १३ गते, बुधबार )
