~समुन्द्रा शर्मा~
पहिलो किरण अन्जुलीमै थापूँजस्तो लाग्छ ।
तिम्रो तस्बिर हृदयमै छापूँजस्तो लाग्छ ।
इन्द्रेणी यो मनको अब रङ बनी घुल्दा
सारा रङ तिमीलाई नै छ्यापूँजस्तो लाग्छ ।
जिन्दगीको बाढीभित्र रुमल्लिँदाखेरि
तिम्रो माया मात्र मलाई टापूँजस्तो लाग्छ ।
तीतामीठा अनुभूतिमा हराउँदै जाँदा
कहिलेकाहीँ माया पनि नापूँजस्तो लाग्छ ।
श्रीमती शर्मा साहित्यसञ्चार समूहकी संस्थापक सदस्या, कवयित्री, कथाकार।
(स्रोत : साहित्यसरिता – माघ-फागुन-चैत-2061 अङ्क ४ )
