~जीवराज बुढाथोकी~
भन्नु थियो भन्नलार्इ भने भैगो ।
जानु थियो आफ्नु बाटो गए भैगो ।
जान्छ के नै मर्छ मान्छे तरी आँखै,
बाँच्नलार्इ एक मुठ्ठी बचे भैगो ।
ज्यान फाली गर्नु के नै कुमार्गी भै,
ढुक्क संगै मात्र चुल्हो बले भैगो ।
राख्नु साँची भन्छ मान्छे थुपारी धन,
खान्छ अर्कै खर्च आखिर टरे भैगो ।
सुन्छ कस्ले बुझ्छ कस्ले र काँ भन्नु,
जे छ पीडा दुःख बिर्सी रहे भैगो ।
बहरः कलीब
सुत्रः २१२२ २१२२ १२२२
जीवराज बुढाथोकी
खलंगा ९, सल्यान
हालः घट्टेकुलो, काठमाडौं
२०७२।०३।२४
