~सोम डेमनडौरा~
“अरी, सिंगहान छोट्की बेढ्ढक पैसा पठैठिन् जे हो ।”
“कहाँ से हो?”
“अइ हो जन्ल नि हुइटो नी? नेपालगंज से ट काहुँ । सारिसा ट उहँ रठिन् जे । लर्का व ठर्वा यिहँ रठिन् । कबुकाल केल ट अइठिन् घर ।”
“का कर्ठिन् ट हो?”
“का करहीं, मंजोरी ट काहुन । मंजोरी फे बरा मजा पैल बाटीन् हुँ । घर घर जैना । घरक भिट्टर कर्ना । खैना वैना ट वहैं से मिल्जैठिन् हुँ ।”
“टुँ फे चल्जाऊ ना ट हो कमाई ।”
“म्वार ठिउन् जाई बाजी रहल् ठाऊ । वहाँ पैसा पठाइट् सुन्क बठिन्यन् वठिन्यन हौसल् बाट हुँ । सौंरिहान ठर्वा मेढर्वा उहँ रठ जे हो । आभिन के के गै सेक्ल बाट सुन्टहुँ । कल्पी ट बटाइटह हेरो । उह जन्ल रहठ् सब् मेरिक बाट ।”
मज्ग्यान बर्की ओ सोल्ह्यान छोट्की आपन मन्का गाला मार भिरल् बाट आज ।
जाट्टिक नि का । सिंगहान छोट्कीक् ठर्वा आसकाल शान डेखाईहस् कर्ठिन् । कल्वा बोल्कर्ना नाऊँ । खैनी पिनी फे बह्रैल बा आसकाल । एकदिन ट सोम्लीक डोकानम जाक सुरिक शिकार संग कैयौ सिसी सोंफी टानल् । मट्वार लागल् ब्याला आपन जन्नीक खोब बयान करठ् कल्वा । ऊ घनघन आपन जन्नीहँ सम्झटा । सोंफी हँ ऊ अंगे्रजी डारु कैख पियठ् । पैसा रहल् ब्याला घरैया डारु से मिठ् सोंफी लग्ठिस् । अंग्रेजी डारुक मट्वारले………….वाकर मुहम से एस पलिज, नो, ठान्कु, आइम, माई जसिन शब्द निक्रठिस् । जन्नीसे रना वाकर खास रुची फे निहुइटिस् । ना ट जन्नी कबु कठिस् चलो जाई संग कैख । बल्कि टुँ यहाँ घर हेरहो । मै कमैम, दुःख करम् कैख घर बैठ्वा डेठिस् । उहिं फे यि बाट मन पर्ठिस् ।
फुरसे आज वाकर शहरिया जन्नी पैसा पठाडेल बाटीस् । भुर्याहान सन्ह्ला नेपालगंजम रिक्सा चलाइठ् । आज डुपहरक ऊ घर आपुगल् । वक्रसँग जन्नी ३००० रुप्या पठाडेल बाटीस् । यिह पैसा फुरफुराइटिस् । का करु, किही बटाऊँ हुइटहिस् काहुँ । चल्डेहल् डारु डोकान् ।
सिंगहान छोट्की आसकाल मुबाइल फे चलैठिन् । फेसबुक फे चलैठिन् ।स्क्रिन टच मुबाइलम । आधा रातसम् ट मुबाइलम झुलल् रठिन् । रातभर क्याकर क्याकर फोन अइटि रठिन् । आँजर पाँजर सुटुइयन हैरान होरठ । किऊ किऊ ट दिनभरिक कामले सिहरल् रठ । झट्टहँ निडाजैठ । कबुकाल ट राट्टिहँ निकरजैठिन्, संघर्या बलाइटा कैख । ढ्यार जसिन ट ऊ बाहिर सुट्ठी । कबुकाल केल रात रह अइठीन् ।
हाँ, ऊ पैल्हसे झकझक डेखैठी । का का मेरिक किरिम पाउडर फे घँस्ठी मुहभर । लाली ट कब्भु फे निछुट्ठीन् । महकना सेन्ट फे छिट्ठी । लुग्गा फे कसिन कसिन । अउर मंजोह्र्यन हुकहिन् डेख्क डंग रठ ।
मंजोरी कर गाउँसे बगाल आइल बाट । ठारुन से ढ्यार जन्नीन् । धान काट् सेक्ल । डाँ डु क फे सेक सेक्ल । वस्ट रहल् से नेपालगंजम मंजोरी करल् फाइदा । बगाल चला अइठ । ठारुन भर ढ्यार जसिन रिक्सा चलैठ । जन्ननि भर मंजोरी कर्ठ । एकदिन भख्खर ढेम्ना भ्याँट हुइल् रह । डुठो लवँर्यन फे रल्हिस् वाकर सँग । डगर भुला राखल् रल्ह । ठह्र्याइल् कर्या मनैया ख्वाजटल्ह । हुकहन् बिपी चौक कैक पटा निरहिन् । उहमार कर्या मनैया कठ ।
लौघरान रम्फली व जगट्यान फुल्सी फे मंजोरी कर नेपालगंज आइल् बाट । हुँकन्हँक ट डु मैन्हासे ढ्यार होसेक्लिन् । हुँक्र परारसे आइ भिरल् बाट । हिंक्र भख्खरिक जुवाइल् बैंशक बाट । हिंक्र आउर ढ्यार ढ्यार पैसा पठैठ । डाई बाबा बरा खुशी बाटिन् छाई पैसा पठैलकम । छावा आसकाल रोज्ज गारी पैठिन्, कर ना कमाही कैक ।
गाऊँक मनै नेपालगंज बैठ्क रिक्सा चलैना, मंजोरी कर्ना हुइलक ओर्से बिर्वा कराई अउइयन फे लिरौसी हुुइल् बाटिन् । कसोहँक सन्झ्या होगिल् या बिर्वा कराक नि वराइल् कलसे हिंकन्हँक वहाँ रात बैस्ना । घरसे न्यागबेर हुँकहन् फोन कर्लसे टुप्लुक्क रिक्सा लेल लिह आपुग्ठ । अस्पताल जैना झन् लिरौसी होजिना हुइल् ।
गोल्रिहान बर्किक कैह्यसे नि प्याट बठैठिन् । ऊ नेपालगंज बिर्वा कराई जैना बाट कैयोचो आपन ठर्वकठे घोंस् सेक्ली । ठर्वा चाल निकर्ठिन् । मिच्छाक अकल्हे चल्डेम कठी । चल्जाईस् ना ट री, गाउँक मनै पलि बाट कैडेठिन् । ड्वासर बिन्ह्या टाप कस्डेली । पाँच बजे बिन्ह्य टेपरा पुग्स्याकल रल्हि बस चौह्रक लाग । ग्यार बजे धम्बोझी पुग्गैली । ढम्लिउह्वा फे रिक्सा लेल टुप्लुक्क पुग स्याकल् रह । नर्सिंग होमसम् उह पुगैलस् । बिर्वा कराक वराई ट फेरसे आडिहक लाग अरजी फे कर्ली ।
का का हो का का नि । डक्टर्वा कैयौठो चिज जाँच करैना कैडेलिन् । गु, मुट, रकट, भिडियो एक्सरे…..सक्कु । सक्कु काम ओरैबे निकर्लिन् । रिपोर्ट लेना रहिगैलिन् । यहोंर उहोंर करठ् करठ् डिनबुर्वा होस्याकल् रहिन् । ढम्लिउह्वहँ फोन लगैली । पैल्हाचो उठ्बे निकर्लिन् । फेरसे लगैली । ढम्लिउह्वा बाँके गाऊ से लौट्टी बाटु, आब्ब आइटु कलिन् ।
हुँकाहार गोझ्या सुनसान होचुक्लिन् । बिर्वा कैक वराइल् निहुइटिन् । आभिन् ट बिर्वा किन परहिन् । पैसा किहिंसे मग्ना हो । ऊ सुन्ल रहि नेपालगंजम मंजोरी मिल्जाइठ् । ओम्न कमाही फे मजा बा । ऊ डु चार दिन यहँ रहिक मंजोरी कर्लेना बिचार कर्ली । बर्कि सोंच्टी रहि गेटक पन्ज्र ठह्र्याक । टुप्लुक्क ढम्लिउह्वा आपुगल् । चलो हो…………….बर्कि एकलाग आघ सुन्क झस्कली ।
“झस्कैठ बरा । बिर्वा कराक नि ओराइल् हो बर्जन । कौन ठाउँम बैस्ठो?”
“बीस कोठिम् ट बैस्ठी हेरो बहोर्या । हमार गाउँक सब मनै उहैं रठि ।”
“कहोंर हो?”
“फुल्टेक्रा कठ जे, उहैं हो । आँखी अस्पतालओंर । आब्ब डेख्बो जे ।”
“पैसा सक्कु वरागिल् हो बर्जन । काम ओरैल नि हो आभिन् । डुचार दिन मंजोरी करम् कहटुँ । मंजोरी मिलठ् कि ना नाही हो बर्जन?”
“का हुई निमिली हो? सिंगहान छोट्की, रम्फली, फूल्सी हुँकहन सँग चला जैहो ।”
………
बाट बट्वैटी बट्वैटी कबकब बीस कोठी पुग राखल् रल्ह । बीस कोठिक आघक पन्ज्रक घरम् बैठाई । आघओंर टुटल् किट्याइल् फाटल् टेनक गेट । अंढार होस्याकल् बा ।गरागर् रिक्साकेल बा । माहोल् जराइन् मडाइन् बा । किऊ आगि फुँकट । किऊ सोंफी अगोर्ल । बजारम रिक्सउह्वनक पिय सेक्ना सब्से सस्टा डारु साेंफि । हालि मट्वार फे लग्ना । किऊ गाला मर्टि बाट मच्छर मर्ने । किऊ लहैटी बाट बम्मम ।
“लाँ………यार डिमाग खराब । मच्छर फे मर निजैठ । किही लन्ल्या रै ढम्लेउह्वा?”
“बर्की हुइटी रै”
“के बर्की रै?…..यह भौजी हुइटी काहुँ । बैठो हो, हमार ट अस्ट हो हेरो । रि रम्फली बर्की गोल्रिहान भौजी आइल् बाटी री ।”
“कब अइलो हो भौजी? काकर आइल् बाटो?”
“आब्ब भख्खर पुग्नु । बिर्वा कराई आइल् बाटु हो बाबु । आझ ओरैबे निकरल् । पैसा निपुग्नाहस् हो । डु चार दिन मंजोरी करम् कहटुँ ।”
“काल संग जैबी ना ट ।”
“काल ट नि हुई बाबु । बिर्वा कैख निओराइल् हो । परौंसे जैम ।”
“होजाई” बाट लम्मा चल्ठिन् । रिक्सा मंजोरी कैख सिहरल् जीऊ बेरी खैटी कि सुट्ना चक्करम लाग गैल । ड्वासर डिन बर्कि काम ओराक हुँकन्हँक ड्यारासम् नेंग्टी पुग्गैली । अउर बिन्ह्या हातमुह ढुइटी कि रिक्सउह्वन रिक्सा चलाई निक्रल । रम्फली व फुल्सीकसँग बर्की टिरभुन चौक पुग्ल । वहाँ हरेक बिन्ह्या मंजोह्र्यनक म्याला लागठ् । सामानक किनबेच जसिन मंजोह्र्यन्हँक मोल मोलाई । मन परल् मंजोह्र्यन लैजैना हो काम करैना । मंजोह्र्या पाजैना म्याला । सिंगहान छोट्की कालिहँ से ड्यारम आइल् निहुइटीन् ।
बर्की यि म्यालक माहोल डेख्क डंग्डास बाटी । चक्क ना भक्क बाटी । का कर्ना हो, कसिक बट्वैना हो समझ नि आइठुइटिन् । किऊ क्याकर सँग जाइटा । किऊ कहोंर जाइटा । मंजोरी करुइया सब थारुन् केल बाट । लिह अउइया बाजी कि ट पर्बाटी बाट । अस्या लग्लक् बीस् पच्चिस मिनेट पाछडु ठो बाइक आइल् । रम्फली ओ फूल्सी रलक ठाउँम रुकैल । ऊ फे वट्ठैह्यँ रल्हि । हुक्र का का बाट बट्वैठ बर्की बुझ्बे निकर्ली । रम्फली व फुल्सी डुनु जन्हँक बाइक म बैठ्क चल्डेल ।
बर्की मुसिबटम फँस्गैली । एघचि ट असिन पसिन होगैली । चिन्हल ना जानल् ठाऊँ । आब किऊ संघर्या निरहगैलिन् । किऊ लिह आइल् कलसे कसिक अकल्हे जैना हो, परेशान । पाँच मिनेट पाछ मोटर साइकलम एकठो बज्या आइठ् ।
“घर मैह्या काम करेक है । जैह्यौ?”
बर्की जवाफ घुमाई निजन्ठी । का कहुँ कना होजैठी । बज्या थारुम बोल्ना कोशिस् करठ् ।
“भाँडा बर्टन मिस्ना बा । जैबो?”
“हाँ रै”
ऊ बरा छोट् जबाफ डेठी ।
“चलो बाइक मैह्या बैठो ।”
ऊ अकमकाईहस् कर्ठी । ऊ बाइकम कब्बु निबैठ्ल रठी । अनकनाइहस् कर्ली । बज्यक डुनु पाँजरझुल्वा पकर्क बैठ्ली । भ्वाँर्र बाइक स्टार्ट हुइठ् । टिक्रा हुइटी पुरुबओंर टकाइठ् । राँझक बन्वओंर । बर्कीहँ पट्ट निहुइटिन् कहाँ जैना बा कना । तर महाबेर हुइलक ओर्से डाँचे सुर्टा बहर्टी जाइटिन् । बन्वहा डगर हुइलक ओर्से डर बहर्टी जाइटिन् ।
एघची पाछ, बज्या पाछओंर हाँठ् लैजाइठ् । सिढा बर्किक जुवाइल् जवानीम पुगाइठ् । बर्की झस्कठी । भराठ्से हाँठ उस्टैठी । यि बाहेक बर्की कौनो मेरिक प्रतिक्रिया निडेठी । सोंच्ठी पिठी खुँजाइबेर असिन हुइलिस् कि । बानी पाइल् अइगर बज्या कहाँ मानी । फेरसे हाँठ लैगिल् । ऊ ट चार पाँच पुगाइ लागल् । बर्किक जिऊ ठर्ठराई लग्लिन् । डरक मार हेग्मुट्टी फे लाग लग्लिन् । ऊ बज्यहँ चिठ बक्वाट लग्ली । रुइ लग्ली ह्वँह्वँह्यँठ् । घुमा कि घुमा कह लग्लि । बज्यक कौनो सिप निलाग्ख बाइक घुमाइल् । जठ्यसे लन्ल रहठ् ओठ्ठिहँ छोर्डिहँठ् हुकिन् । बिना बोल्ल हरबह्र्यँट् उट्रली । ऊ डरभुट गैली ।
ऊ सरासर पच्छिऊँक रानीतलाऊक डगर लम्गर्लि । फेर टक्क रुक्गैली । सोंच्ठी यहोंरे से घर चल्जाऊ कि । घर जाई सेक्टी तर हुँकाहार ठे जम्म १५ रुप्या केल बाटिन् । बिर्वा फे बीस् कोठिम् छुटल् बाटीन् । डगरभर का का सोंच्टी गैली । डगर कट्लक पट्ट निपैली । घनघन उह बज्यक करैलक समझ डार्टी । डग्रिम का न्याँगटा पट्ट निहुइटिन् । तीन चार ठो ट बाइक टि….टिंट् आघहँ ग्वारटर पर्लिन् । बराजोर उल्री ।
सन्झ्या हुइटह, सिंगहान छोट्की आपुग्ली ।बर्कीहँ के आइटा के जाइटा पट्ट निहुइटिन् । ढ्यान उहँरे टान्गिल् बाटीन् ।
“कैह्या अइलो हो?”
के बोल्कार्टा कैक बर्की पट्ट निपैली । छोट्की फेरसे जोर्क बोल्कर्ठी । बर्की झस्कठी ।
“परौं अइनु ।”
बरा ढिरसे कठी । डिन्चे शाँस अँठ्याईहस् कर्ली । डानडान मन बल्गर बनैली ।
“टुँ कहाँ रहो ट?”
“संघर्यक घर गैल् रहुँ हो ।”
“काकर आइल् बाटो ट?”
“बिर्वा कराई आइल् रहुँ । पैसा निपुगल् । मंजोरी कैलिऊ कनु । उहमार यहैं रहिगैनु ।”
“पैसा निपुग्ने रह ट महि से माँग लेटो । मंजोरी कहोंर गैल रहो ट?”
हुकहिन् कहुँ कि निकहुँ होगैलिन् । लाज कि बेइज्जत हुइनाहस् लग्लिन् । ट फे कहक परहिन् । काकर कि ऊ ट रम्फली ओ फुल्सीसे संग गैल रहि । संझ्या जुन हुँक्र फे पुछ्ने बाट ।
“छीः….महि ट आभिन् सम् निमजा लागठो । डर कि कसिन कसिन लागटा । बट्वाईबेर फे लाज लग्नाहस् । टुह्र कसिक कर्ठो हो असिनम?”
“का हुइल् जे?”
“एकठो कलौठा रन्डा बज्या बाइकम बैठाक लैजाइटह काहुँ । सारे पग्ला मर्जाए । पाप ट लगहिंस् ।”
“का हुइल् बट्वैबो ट?”
“पाछ हाँठ कराक ढिंर चिकिट् डिहटह रन्डा सारे । छि, असिक कर्ठ बरा । मै ट चिंठ् डेनु । पग्लाईहस् कर्टह । बल्ल घुमैलस् बाइक । मै ट आब कब्बु नि जैम । असिनम टुह्र कसिक कर्डर्ठो हो?”
“हमन कर्ना हिम्मत रलसे ट । हमन ट यहाँक बारेम सब् पटा बा । मै ट सिढा कनपटम बजा डिहम् असिन करुइयन ।”
कुछ बेर पाछ सब्जे आस्याकल् रठ । पस्न्याइन् गन्ढैना । सब्क झुल्वम न्वान उछ«ल् । रम्फली ओ फुल्सी आझ् बीसकोठीम निरल्ह । खै कहाँ गैल हुँक्र । आपन संघर्यक क्वाठम गैल काजुन । आभिन नि अइल । बेरी खा खु क भख्खर सेक्ल रल्ह । सिंगहान छोट्कीक फोन आगैलिन् । फोन अइलक पाँच छ मिनेटम ट एकठो मनैया मोटर साइकल्म लिह आगैलिन् । उहौ चल्डेली ।
अंढर्या रात रहठ् काहुँ । चुक घोप्ट्याइल् हस् अंढार । एक ट डराइटही बर्की टिहुँ पर निहुँ । ठेभुक्की ठेभुक्का फे कर्या बज्या भुट्वा बन्क आइल् बा कनाहस् हुइटिन् ।
आझिक रातिक संघर्या पट्भन्र्या दिदी व सन्ह्लान मन्ह्ली बाटीन् । डुनु जे अढ्बैंश्या बाट । खास अन्ह्वार निमिलल् । सावँर, ड्वांगिल् बाट । कटौटीहा लेहंगा लगाई निछोर्ल हुइट हिंक्र । डुनु जन्हँक दाँत उस्टलहस् बाटिन् । हिंकन्हँक टाइम टेबुल भर मिलल् बाटिन् । ढ्यार जसिन कि ट भाँरा मिस्ना या घर बनैना या घर ढलान्म पुगल् रठ ।
बर्कीक आँखिम निंड निरठिन् । खालि ओंड्रल रठि पठ्रिम । एकओंर गर्मी ओ मच्छर सँटाइटिन् । अउरवँर बज्यक कर्टुट् झल्झल्यँट् सम्झटी । कब बिहान हुई ट घर जैम कना हुइटिन् ।
“पट्भन्र्या दिदी हो, टुँ कौन मंजोरी कर्ठो हो?”
“का पैब्या री बहोर्या, घर बनैनावँर कि ट भाँरा मिस्ना ट हो काहुन् ।”
“आस्काल रोड बनाइट । उहँरे फे मिल्जाइट् हो ।”
“मैह्य अंढ्री कहाँ फँस गिल् रहुँ बरा । अह्रो दिदी बज्या बाइकम लैजाक कसिक कर्टह काहुँ । मै ट रुई लग्नु । फेर घुमाइल् बाइक । रम्फली ओ फुल्सी डु ठो बज्यन्क बाइकम गैल । मै फे अस्टहँक जैना हुई कैक चल्डेनु ।”
“बाइक चौह्र पाइल् हुइबो ट का हो?”
“छिह बरा । पापी रन्डा मर्जाए आब्बहँ । म्वार का पटा असिक कर्ठ कैक । हुकहन का नि कराइट् हुइहिन् ट हो?”
“हुँकन्हँक का बाट लब्या री बहोर्या । महि ट बट्वाइबेर फे लाज लागहस् करठ् । गाउँक मनै पटा पैंही ट का कहहीं । मंजोरी करुइयनक बेज्जत ।हिंक्र मंजोरी ठ्वार न कर आइल् बाट । छल्छलाई, रन्डाई आइल् बाट काहुँ । सिंगहान छोट्कीहँ निजाइट् डेख्लो एकठो पर्बट्यक ब्याकम अट्रा जुन । सब उह कर ट जैठ काहुँ । कट्रा हौस निपुग्लक हुइटिन् ।”
“कबु ट कै डिन क्वाठम निअइठिन् काहुँ हो ।असिक कर्नाम कमाही निरहहिन् । कट्रा छलछलाई निपुग्ठिन् । कैडेबो ट हम्र बिगार होजैबो । हम्र ट चिमचाम पलि रठी ना हो दिदी ।”
“छिह बरा, असिक कर्ठ ना हो दिदी । अह्रो ंिसंगहान छोट्कीक ट लर्का बाटीन् जे । गाउँम ठर्वा बाटीन् । कसिक कर सेक्लक हुइटी । लाजभास्, डर निरलक । इजत बेजटक ट ख्याल् कर्ना हो ।फुल्सिनक डाई बाबा ट वहाँ मख्ख बाटिन् छाई पैसा पठैठ कैख । असिन सुनहिं ट पट्यैहिं हुँक्र कि म्वार छाई असिक असिक कर्ठ कैख?”
“पट्याइठ् चाह ना पट्याइठ् ट का रि बहोर्या । मंजोरी कौन कर्ठ ट । यि ट एकदिन दुन्या जानी ।”
“आभिन् कठो हो दिदी । रम्फलीहँ एकदिन बज्या बन्वम डबोट्ल रहिन् हुँ । अपन्हे बट्वाईटही । आपन बात अपन्हे बट्वाइबेर फे लाज नि लग्ना । अरि, डुढ चुहुक डिहटहिन् हुँ बज्या ।”
“छि छि । ढट् बरा ।”
“अरि डुढ केल चुहुकि रि? छलछल्हिन् । रन्डिन् । खोब सुटाऊ बज्यन्, फल ट मिल्बे करी जे ।”
“पैंसा फर्ना रुख्वा भेटैल रनाम ट नि पठैहीं घर । जब मन लग्ना टब टुरो पट्याहस् पटर पटर । छिह, घिनलग्टिक काम ।”
“टैं सुन्ल निहुइब्या बहोर्या । परार सालिक बाट हो । मन्जोरी कर आइल् जन्नी बज्या ठर्वा लैलिहल् काहुँ री । नंगापुरिक ट हो काहुन् ।कैडिन् ढरहिंस् । जबसम् रस टबसम् जस् । रस रहट्सम् मजा लुटी, वाकर पाछ खडेर्ना ट हुइहिस् काहुन् ।”
टिन्यो दिदी बहोर्यन्क बरा लम्मासम् बाट चल्लिन् । रात महाजोर छिप स्याल् रह । टिनगान्ठ्या, खटोल्ना बुर्ना जुन होस्याकल् रह काजुन् । गाला मर्टी मर्टी कब निंडैल पट्ट निचल्लिन् ।
छौ साट मैन्हा पाछ गाउँम ड्वासर मेरिक हल्ला रह । सुन्दरपुर कुरुपपुरम बदल चुकल् रह । एकदिन ओसहर््वम बैठ्क मज्ग्यान बर्की व सोल्ह्यान छोट्की डुनु जे बट्वैटी रल्ह ।
“अरी, सिंगहान् छोट्की ट घर आरख्लिन् हुँ जे हो । कब्बु निचोखैना का जुन रोग कठ जे………”
“एड्स…”
“हाँ, उह लागल् बाटिन् हुँ । यी रोग निचोखाइट् हुँ । ढेर साल फे निजिठ हुँ । अउर जन्हकम फे सर्जाइठ् हुँ । छिह। मही ट डर लागठ् । असिन मनै गाऊँ का जे अइठ कठुँ ।”
“सै मनैनसे सुट्नाम असहँ ट हुइठ् काहुँ । जस्ट कर्नी वस्ट भर्नी । खोब पैंसा कमैल काहुँ लर्का, भटार , घर छोर छोर्क ।”
“कौन गाउँक बठिन्या ट आउर ढिंर बोक्ल आइल् बा हुँ सुन्टहुँ ।”
“सोलारिक ट काहुँ हो । बज्यक लर्का ट हुइटिस् हुँ । टप्की भख्खर ट नंगापुरिक जन्नीहँ भगाडेलिस् हुँ । उहौ ट बज्या ठर्वा लेल रह, लर्का ठर्वा छोर छोर ।”
“असिक ट गाउँ बिगरजाई जे हो । एक ट हम्र थारु पाछ बाटी ।पह्र निसेक्ल हुइटी । हमार बालबच्चा फे बिगरजैना डर होगैल् ।”
“हो ट गैल काहुँ हो । गाउँक जन्नी, बठिन्यन नेपालगंज मंजोरी कै कै बिग्रट । भख्खर स्कुल पहर्टी रलक लौंरा लर्का इन्ड्या जा जा बिग्रट । जाँर, गाँजा, भाँग फे वस्टहँ पीठ । रातभर हल्ला व झग्रा ।मही ट जाट्टिक मिच्छावन् लागठ् आसकाल ।”
“टै नि ट हो । असिक कर्लसे कैह्या डगर डेख्बी थारु?”
थारु बटकुही
