छोक : अनित्य

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~

क्षितिजबाट पग्लॅदै घाम
समुन्द्रमा स्नान गर्न निर्बस्त्र हुॅदै गर्दा
समय लजाएर गोधुली भई दिन्छ रातै
र पूर्वमा जून मुस्कुराउॅछन् कलिलो ।
जब छाल उन्मत्त भएर जूनलाई अंगाल्न खोज्छ
चराहरू प्रेमिल भएर छालसॅग प्रित गाॅस्छन् ।
प्रेम छ अनित्य
छ प्रेम सर्वब्यापी ।
आउ यसरी नै प्रेम गरौं
जहाॅ स्वार्थहरू भस्म भएर
प्रकृति झैं एकअर्कामा समर्पित होऔं ।
आउ प्रेमले बाॅचौं ।

FEBRUARY 15, 2017

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.