~निर्मला अवस्थी~
मलाई पनि तिमी जस्तै स्वतन्त्र भएर हिड्न मन लाग्छ
तर मेरा गोडा मात्र बाधिएका छैनन्
संकार र सामाजिक बन्धनले
हरेक पक्षबाट जेलिएकी छु म
फुत्किनै नसक्ने गरी
बेरिएकी छु म
म सोंच्छु, मनन गर्छु
आखिर मलाइ मात्र किन अंकुस
तिमी त स्वतन्त्र छौ मलाई मात्र किन बन्धन ?
आदर्शका नारा जति घन्काए पनि
जति हडताल विरोध र प्रदर्शन गरे पनि
वास्तविकता रित्तै छ
जति वकालत गरे पनि
हात लाग्यो जिरो
हातमा फाइल बोकेर हक हितका लागि वकालत गर्न हिड्नेहरु
आफै पीडित छन् थाहा नपाउने गरी
किनकी,
तिम्रो सोच बदलिएको छैन
संकारका नाममा धब्बा बनेका कुसंकारहरू
मेटिएका छैनन
तिम्रो मन फेरिएको छैन
अनि कसरी फेरिन सक्छ मेरो परिवेस ?
तिमी एकैछिन म भएर बाँच
मेरा रहरहरू आफु भित्र सांच
मेरो जीवन भोगेर हेर
मेरो पीडा सहेर बस
अनि मात्र तिम्रो मन फेरिन सक्छ
मेरो परिवेस सहज हुन
तिम्रो सोंच बदलिनु पर्छ
तिम्रो मन फेरिनु पर्छ।।।
[नेपालीपोष्ट.कम मा प्रकाशित]
July 24, 2009
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
