~प्रभा पोखरेल ‘स्वेशा’~
थरी-थरी जीबन थरी-थरी भोगाइ
थरी-थरी बचाइ अनि थरी-थरी मराइ
पलहरु आये दबाउंन दब्दिन भन्यो
खुट्टा ताने कति-कति चुक्दिंन भन्यो
हो उ मर्यो नझुकेरै मर्यो ।।
हराउंने आफ्नै सन्सार आफ्नै थियो पन
भेट्टिने आफ्नै पारा आफैं थियो धन
जसै पनि आकार बदल्दिन भन्यो
आफ्नै इच्छामा श्वाश लिइरह्यो
हो उ मर्यो नझुकेरै मर्यो ।।
ढुकढुकि मेरो हो अनि मेरो जिबन
पाइला चाल्ने म नै हो चल्छ मेरो मन
परिचय मेरै हो सधैं भनिरह्यो
गल्ति के थियो कुन्नि उ उ नै बन्यो
हो उ मर्यो नझुकेरै मर्यो ।।
दुनिया ऐले पनि थाकेको हैन
धारे हात लगाउंन छाडेको छैन
आफ्नै धारमा बलियो उ अडिरह्यो
मृत्युसंग पनि मुसुक्क हांसिदियो
हो उ मर्यो नझुकेरै मर्यो ।।
-प्रभा
Sydney, Australia
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
