~ज्ञानुवाकर पौडेल~
कस्तो रहेछ त सहर था’ भो
मान्छे हुन् कि प्रस्तर था’ भो
हाँस्ता पनि दुख्यो जब यो मन
दिवा–स्वप्नको असर था’ भो
सुरक्षार्थ खटिएका माली नै यहाँ
किन चोर्छ फूल अक्सर था’ भो
नजान्दा बोल्न यहाँ चाकडीको भाषा
गुम्ने रै’छ कसरी अवसर था’ भो
सुकिला पहिरनका कुटिल मनहरूले
काँ–किन लुकाउँछन् खञ्जर था’ भो
छाडेर आफ्नो रमाइलो त्यो गाउँ
आउन नहुने यो सहर था’ भो ।
(स्रोत : हिमालखबर १६ असाेज–१५ कात्तिक २०६७)
