कविता : कुकुरहरु

~कमल कुमार~kamal-kumar

किन भुक्छन् कुकुरहरु ?
तर्साउँछन् परेवा, भँगेरा र मसीना पुतलीहरुलाई

किन झम्टिँदैनन्?
मालिकहरुलाई
देख्दैनन् किन कुनै आतंक?
रगत लत्पतिएका कम्ब्याट पोशाकमा
कम्मरमा लुकाइएका
लोडेड नाइन एम एम पिस्तोलमा
कुल्चिएका सपना हजार
बुटहरुमा ।

किन वेपर्वाह सुतिरहन्छन् कुकुरहरु
र्याल काढ्दै

झम्टिँदै गड्यौला खाने भँगेराहरुलाई
बिथोल्दै फूल र पुतलीको माधूर्य सम्बन्धलाई
देखाउँछन् बहादुरी मालिकहरुलाई

किन सुँघ्दैनन्
र भुक्दैनन्
कारको डिक्कीमा लुकाइएको
मुर्तीलाई
किन थाहा पाउँदैनन्
तेस्का मालिक लुटेरा हो भनेर

विचरा कुकुरहरु
हड्डीको मोलमा शहादत दिन्छन्
बफादारीको

कुकुरको नाममा कलंकहरु,

विद्रोह गर न हो
कुक्कुरहरु!

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.