~भुवन निस्तेज~
हृदय भाव उर्ली गजल बन्दथ्यो
बहर काफियाले कहाँ गन्दथ्यो
मलाई ऊ साँचेर श्मशानमा
स्वयंलाई नाप्दै डउर खन्दथ्यो
परेवा त निर्धो थियो व्योममा
समयले गुलेली छ काँ भन्दथ्यो
हुरी हुण्डरी माझमा घर थियो
र आँगन र गल्ली पवन मन्द थ्यो
यतै भावना भेल निर्बन्ध थ्यो
यतै काफिया ठस्ठसी कन्दथ्यो
म निष्पट्ट निस्तेज थे रात थे
उजेलो नभेरै त आनन्द थ्यो
बुझेनौं त्यहाँ राग कस्तो थियो
फरक गीत गा थ्यौ फरक छन्द थ्यो ।
रचना :२०६७/९/१२
विशालनगर, धनगढ़ी,कैलाली
(स्रोत : साहित्य सभा)
