अ अथवा अस्तित्व
स्व अथवा स्वभिमान
हरेक देश र जनतासंग
गासीएको हुन्छ
टासिएको हुन्छ
अलङ्कार हुन् यी दुर्इ अक्षरहरु
हरेक देश र जनताको
त्यसैले देश र जनताको लागि प्रीय हुन्छ
अ र स्व
अथवा अस्व
कुनै देश
र जनताले गुमाउँन चाहदैनन्
जव अस्व गुम्छ
तव त्यो देश देश रहदैन
र जनता जनता हुदैनन्
अथवा देश र जनता भए पनि
कठपुतली वन्नु पर्छ अरु कसैको
त्यसैले त अस्वको लागि
हरेक युगमा
हरेक देशमा
हरेक मान्छेमा
युद्घ वाचीरहन्छ अनवरत
कस्लाई सह्य होला र ?
स्वभिमान खोसीएको
कस्लाई मञ्जुर होला र ?
अस्तित्व लुटिएको
त्यसैले अस्व गुमाउनु भन्दा
देश युद्घघोष गर्न तयार हुन्छ
र त्यस देशका जनताहरु देशको लागि
वलि चढ्न तयार हुन्छन्
तसर्थ हरेक देश र जनतालाई
अति प्रीयकर हुन्छ अस्व
तर विडम्वना
यहि अलङ्कारहरु युगौ देखि
कुल्चिएकाछन्
लुटिएकाछन्
खोसीएकाछन्
र त्यसको विरुद्घमा आवाजहरु घन्किएकाछन्
तर ब्यर्थ भएकाछन् ती आवाजहरु
किनभने लुटिनेहरु लुटिएकैछन्
कुल्चिएकाहरु कुल्चिएकै छन्
यहाँ त कसैको स्वभिमानलाई
कुल्चिएर उभ्नु पनि
स्वभिमानै ठान्छन् मान्छेहरु
र अरु अस्तित्वलाई अपहरण गर्नुलाई पनि
मानवता नै सोच्छन् मान्छेहरु
यो कस्तो मत्स्यन्याय हो ?
जव कि उस्तै देश र जनतामा
स्वार्थ पूर्तिको लागि
स्वभिमानको हवला दिएर
अरुको स्वभिमानलाई आफैले हडप्नु ?
र मानवताको वकालत गरेर
निर्दोष र निरीहहरु माथी हमला गर्नु
चरीत्र नै वनेकोछ आजका हिट्लरहरुको
अरुको सामु अस्वको वखान गरेर
भित्र कुनियतको योजना वुन्छन् तिनीहरु
त्यसैले वर्तमान
एउटा अप्ठ्यारो संकटमा गुज्रिरहेछ
अव कस्ले यो संकटको मोचन गर्ने ?
जव कि सवै संकटबाट मुक्त हुन खोज्छन् ।
(स्रोत : कविता कुसुम)